Een goede nazorg

Als je de penitentie vergeet te doen, doe het dan van zodra je eraan denkt. Als je vergeet wat ze precies is, maak je er niet teveel zorgen over. Ik zou dan een andere redelijke vrijwillige penitentie doen en het in de volgende biecht vermelden, maar het sacrament is hoe dan ook geldig en je zonden zijn vergeven. Iets anders is het als iemand bewust uit luiheid of onverschilligheid de penitentie niet doet. Dat zoiets gebeurt, lijkt onwaarschijnlijk. Maar als het gebeurt, geeft het blijk van weinig waardering voor de biecht en kun je je vragen stellen bij het nut en de geldigheid van de biecht. Biechtvaders zorgen er doorgaans voor dat de biechtelingen hun penitentie kunnen volbrengen. Als je vindt dat de jou opgedragen penitentie te moeilijk of ongepast is – te mild of te streng – kan je eventueel om een andere vragen.

De zoetste vrucht van de biecht is de verzoening met God die de zonden vergeeft. Andere vruchten zijn de verzoening met de Kerk, het terugkrijgen van de staat van genade (voor zover die verloren was), de kwijtschelding van de eeuwige straf (indien er doodzonden waren) en van een deel of van alle tijdelijke straffen. Na de biecht genieten we ook van vrede en rust in ons geweten, geestelijke troost en groei in geestelijke krachten.

In het Compendium van de Catechismus (305) vind je: “Iedere gelovige heeft, wanneer hij tot de jaren van het verstand is gekomen, de verplichting zijn zware zonden tenminste eenmaal per jaar te belijden, en in ieder geval vóór het ontvangen van de heilige communie.” Daarmee duidt de Kerk een minimum aan. Het mag zeker méér zijn. Als we er in ons christelijk leven op willen vooruitgaan, is het heel raadzaam om regelmatig te biechten te gaan, bijvoorbeeld bij gelegenheid van elke hoogdag of elke maand of zelfs om de twee weken zoals paus Franciscus.

Elke dag kort je geweten onderzoeken, net voor het slapengaan, is de beste voorbereiding op de biecht. Het hoeft niet lang te duren: 3 minuten is zeker voldoende. Het is een biddend nadenken over de dag, onze gedachten, onze woorden en onze daden, God danken voor het goede, Hem om vergeving vragen voor het slechte en Hem hulp vragen om het beter te doen. Besteed vooral zorg aan het berouw: vraag oprecht sorry! Als je elke dag je geweten onderzoekt, groeit je zelfkennis en word je je meer bewust van wat je tot zonde leidt, van de zwakheden die je moet bestrijden en van de deugden die je het meest nodig hebt.